یا سلام!

نمیدونم شبستونای زنونه‏ی مسجد گوهرشاد رو دقت کردین یا نه؟! حاج آقا فقط برا خانوما میاد!... برا همین بود که راحت می تونستم ببینم که فاصله حاج آقا باهاش فقط هشت تا صف بود!
رکعت دوم نماز مغرب بود که گریه‏ش شروع شد... گریه گریه گریه... فکر کنم سه چهار ماهه بود... گریه‏ش تمومی نداشت انگار و من که جلوی مامانش نشسته بودم، دل تو دلم نبود... تند شدن ضربان قلبم رو به وضوح حس می‏کردم و منتظر بودم این یه رکعت باقی مونده زودتر تموم شه!... و حاج آقا با چه آرامشی هم چنان ادامه میداد...
نماز که تموم شد، نه تنها من که جلوش بودم، شاید نصف جمعیت مسجد برگشته بودن و نگاه مضطربشون دنبال صدای بچه بود...
بچه های چند ماهه معمولا کمتر اشک می‏ریزن، گریه‏شون بیشتر صدا داره انگار... اما صورت کوچولوش که مثه چشماش قرمز شده بود، خیس اشک بود...

دست خودم نبود اما مدام از ذهنم می‏گذشت اگه پیغمبر پیش‏نماز بود...