حرف قشنگي مي‏زد.
مي‏گفت: همه جاي دنيا رسمه كه مجروحان جنگي رو تكريم كنند. ارج بدند. ولي ما توي جنگ فرهنگيمون هركي افتاد از خودمون ردش مي‏كنيم.
تا دوستمون معتاد شد بهش مي‏گيم برو تو ديگه از ما نيستي.
تا روسريش يه مقدار رفت عقب بهش مي‏گيم برو تو ديگه از ما نيستي.
تا پيرهنش يه مقدار تنگ شد بهش مي‏گيم برو تو ديگه از ما نيستي.
در حالي كه اينها زخم خورده‏ي اين جنگ هستند. آسيب ديده‏ي اين جنگ. اين‏ها سرباز ما هستند چون حب ائمه تو دلشون هست