با سلام
خوبه به بهانه سالگرد، چند خطي بنويسم بلكه جبران كامنت هاي ننوشته هم باشه .
دقيقا يادم نيست چند ماه پيش نويسنده وبلاگ سوتك رو شناختم. قبلش وبلاگ رو گاهي مي ديدم و خب، مطالب جالب توجهي بود مثل بقيه وبلاگ هاي شبيه خودش.
اما بايد اعتراف كنم وقتي نويسنده رو شناختم ، مطالبش رنگ متفاوتي پيدا كرد.
تو كلاس هاي وبلاگ نويسي هم گفته بودم كه بسياري از اوقات شناخته بودن نويسنده وبلاگ در تاثير نوشته هاش نقش داره . گرچه گاهي اوقات هم عكس اين مطلب صادقه.
سوتك نوشته هاي كوتاهي داره. خيلي وقت ها مطلب حجيمي رو در متن كوتاه خلاصه مي كنه و بعضي وقت ها پيچيدگي اي رو به وجود مياره كه من خودم ازش لذت مي برم. شايد براي بعضي نا خوشايند و فراري دهنده هم باشه.
يكي از نكته هاي جالب نوشته ها، توجه دادن به نكته ايه كه ممكنه فراموش شده باشه يا از كنارش بدون توجه رد شده باشيم.
نوشته معرفي وبلاگ، شعر بسيار جالب و تاثير گذاريه كه نگاه ما به وبلاگ و نويسنده رو متفاوت مي كنه و البته انتظار از وبلاگ رو هم بالا مي بره.
براي خلاصه كردن تعريف ها، سوتك وبلاگيه كه من خيلي قبولش دارم و هر بار مطلبي بنويسه، دلم ميخواد ببينم به چه مطلبي اشاره كرده.
براي اينكه صاحب وبلاگ يخه ما رو نگيره، چند تا اشكال هم اضافه ميكنم.
اولا تا الان نميدونستم اين قالب سياه با فونت سفيد چشم آزار رو براش انتخاب كرده. چون صفحه گوگل ريدر سفيده.
دوما مثل خيلي از وبلاگ هاي ديگه اشكال قرار دادن لوگو ها خيلي ازار دهنده است. دوران لوگو ديگه سر اومده.
ايشون وبلاگ به اين خوبي رو كم زنده نگه ميدارند. هم در نوشتن. هم ارائه شخصيت نويسنده به وبلاگ نويسان. به خصوص در سرويس هاي ديگه. صاحب اين وبلاگ بايد حضور بيشتري تو وبلاگ هاي ديگه داشته باشه.
در مورد محتوي، فكر ميكنم خيلي سوه هاي خوب هست كه با توجه به جهت گيري وبلاگ، مشمول نوشته هاش نشدند . و اين حيفه.
بعضي وقت ها هم اشاره ها خيلي صريحه. كمي تو مايه هاي كليشه.
علامت تعجب هم زياد اسفاده ميكنند!
عكسش كمه.
و... همين ديگه!