سرنوشت:
تبریک این روز رو نمی‌فهمم! نه فقط الان، هیچ وقت نفهمیده‌م! و برام چقدر عجیب بود که حتی جلوی مجریای اخبار، دسته‌ی گل گذاشته بودن.
این‌که امام عسگری به شهادت رسیدن و دوران امامت امام زمان رسیده تبریک داره واقعا؟ اگه این‌جوری باشه فردای شهادت هر امامی، باید به‌خاطر به امامت رسیدن امام بعدی اعلام عید کنیم!

و اما بعد...
جناب استاد دو روز پیش در باب موعودگرایی مفصل داد سخن دادند! جالب بود صحبتاشون.
همیشه از موعودگرایی یه تصور خوب داشتم. استاد زد همه‌ش رو بهم ریخت!
موضع‌گیری مسلمونا رو در رابطه با مدرنیته چهار دسته کرد. و گروهی که هیچ راه چاره‌ای نداشته‌ن در برابر مدرنیته و مجبور به فرار بوده‌ن، اسمشون رو گذاشت موعودگرا! کسانی‌ که حس می‌کنن به آخر خط رسیده‌ن و تنها راه رو در این می‌بینن که بشینن به انتظار منجی موعود. و این می‌شه که یه‌سری تند و تند بشارت ظهور منجی رو می‌دن و امروز نشد می‌گن فردا، فردا نشد پس فردا و... این ماه و اون ماه و تا سال دیگه و...!
البته استاد بسی توضیح فرمودند و گفتند همین موعودگرایی یک‌جورهایی راه رو برا فرقه‌ی بابیه باز کرد و... که بماند.
ولی نکته‌ی جالب حرفای استاد این بود که شاید خیلیا حواسشون نباشه و با این «امروز و فردا اومدن» گفتنا به خیال خودشون بخوان فضا رو مهدوی کنن و زمینه‌سازی کنند و این حرفا، ولی در عمل نتیجه‌ای جز این نداره که یا یه عده آدم سودجو پا می‌شن و مثه همون جناب باب به سرشون می‌زنه رابط امام زمانن و بعدشم ارتقا می‌گیرن و می‌شن خود امام زمان(!)، و یا مثه این ورِژنای جدید، فکر می‌کنن خانوادگی پنج تن آل عبان که تو آخرالزمان رجعت کردن(!) یا این‌که مردم وقتی این همه وعده‌ی امروز و فردا رو می‌بینن و باز هم ظهور صورت نمی‌گیره، کلا به اصل این ماجرا شک می‌کنن.
نقطه!

ته‌نوشت:
الف: