این قدر خاک گرفته که هر گوشه ش رو نگاه می کنم، می تونم با انگشت روش بنویسم: لطفا مرا بشویید!
یادش به خیر روزگاری چه سر و صدا و بر و بیایی بود اینجا.
پیر شده م انگار!
ته نوشت:
گاهی شاید به غلط لعن و نفرین می کنم این شبکه های اجتماعی رو، بهونه می کنم که مقصر همه ی ننوشتن هایند!
