این روزا وقتی تلویزیون صحنه های روزای انقلاب و سرودای اون زمان رو پخش می کنه مثه سالای پیش فقط یه حس هیجانی توأم با حسرت نمیاد سراغم. مثه پارسال و پارسالها، غصه نمی خورم که چرا اون موقع نبودم. امسال حس می کنم منم باید انقلاب کنم، نسل منم باید انقلاب کنه فقط تازه اول راهیم. تازه داره دغدغه اش میاد سراغمون. تازه داریم می فهمیم ما هم تحت سلطه ایم. اما تفاوت ما با نسل انقلاب اینه که اونا سلطه رو خیلی راحت تر درک می کردن، ظلم و ستم رو هر روز بارها و بارها می دیدن اما سلطه ی این زمان خیلی مخفیه و شاید مبارزه باهاش سخت تر ولی هر چی هست نباید برای مبارزه باهاش جونمون رو بگیریم کف دستمون و راه بیفتیم تو خبابونا جلو گلوله و تانک فقط باید یه کم به خودمون سخت بگیریم یه کم به این مغزا فشار بیاریم، بیفتیم دنبال تحقیق. راه مبارزه ی ما تحقیق و تحقیق و تحقیقه.
اگه نسل قبله ما انقلاب سیاسی کردن و نظام سیاسی طاغوت رو برانداختن، تازه قدم اول بود حالا ما باید انقلاب علمی و فرهنگی کنیم و نظام علمی و فرهنگی طاغوت رو داغون کنیم.
درسته کار ما بازی با جونمون نیست اما شاید یه جورایی کار ما سخت تر و مهم تر هم باشه. سخت تر برا این که نظام حاکمی که ما باید باهاش بجنگیم در سطح بین الملله نه در سطح یه کشور. بعدشم، این قدر پیشرفت کرده که می شه گفت ساختار ذهنی خودمون هم طبق اون شکل گرفته. علم ... متاسفانه امروزه جز نوع غربیش چندان شناخته شده نیست. باید اول ذهن خودمون رو درست کنیم، باید اول باور کنیم همه ی علم این نظریه های غربی نیست که خیلیاش آدم رو یاد خیالبافیای کودکانه میندازه... و در کمال تاسف استادا سر کلاسای درس چیزی غیر از اینا رو نمیشناسن. باید ایمان بیاریم دینمون اینقدر غنی هست که بتونه هم دنیامون رو سرو سامون بده هم آخرتمون رو. فقط کافیه همت کنیم. یه همت مثه همت بچه های انقلاب تا بتونیم در مقابل تمام ادعای غرب وایسیم و نظریه های علمیه اسلامیمون رو به رخشون بکشیم.
مطمئنم می تونیم.
باید بتونیم و گرنه نفوذ غرب از همین جا بیشتر و بیشتر می شه تا جایی که یه روز به خودمون میایم و می بینیم از انقلاب سال 57 چیزی جز یه ظاهر نمونده.
همت کنید.
همت کنیم...

دعا یادتون نره!