یا سلام!
یه عالمه نوشته بودم... هرچند مخاطبش شماها نبودین... مال اوس کریم بود!
این رفیق ما... دوست نداره نامه های خصوصیش بره رو نت!... هیچی ازش نذاشت بمونه برا شما! هرچند از روشون یه دونه ام کپی کرده بودم!
آخدا!... همین حالگیریای قشنگتم دیوونه می کنه!
اگه دفعه ی بعد باز یادم رفت و خواستم نامه های خصوصیتو بذارم رو وبلاگ... مثه این دفعه و دفعه های قبل... نذار! که چه حالی داره این نذاشتنت!
دوسِت دارم رفیق!
دعا یادتون نره!... دعام کنید زیاد... زیاد... زیاد!
