یا سلام!
تلویزیون داره باز فیلم مرگ یک رییس جمهور رو پخش می کنه! سینما یک!
نمی فهممش! اون بار هم هیچ انگیزه ای برای دیدنش نداشتم، اومدم پای کامپیوتر و فقط صداش رو شنیدم!
کاری ندارم به تحلیلای سینمایی و احیانا سیاسیش!
ابتکار جالبی داره این فیلم، این که مخاطب تا یه جاهایی فکر می کنه یه فیلم مستند داره می بینه! و بعد وسط فیلم دوزاریش می افته که رودست خورده... تا حالا سرکار بوده حتی اون بار وقتی بوش ترور شد، یکی گفت: چند سال پیش مثل اینکه یه ترور ناموفق شده بود!؟... ولی تو فیلم، ترور موفق از آب در اومد! و بوش مرد!!!!
نمی فهممش!
این فیلم یه اعتراضه به عملکرد بوش و یه هشدار که آخرو عاقبتت اینه؟!
یا یه دلخوشی و رویای محقق نشده؟!
یا یه کار کاملا حساب شده...؟!
چهار پنج سال پیش، عجیب برام سوال شده بود که این فیلمای ضد آمریکایی که آمریکاییا می سازن، این همه فیلم علیه سیا و پنتاگون و سردمداران آمریکایی که از هالیوود میاد بیرون... یعنی چی؟!
با خودمون که تعارف نداریم، تکثر رسانه ها تو غرب داره بیداد می کنه و مخاطب آزاده بین این همه خبر، بین این همه اطلاعات، اونی که به مذاقش خوش اومد رو قبول کنه!
اون جا که مثل این جا نیست، یه رسانه ی دولتی داشته باشن که فقط بخواد شعارا و ارزشای حکومت رو هی تکرار کنه! یا اگه چهار تا روزنامه اومدن و خواستن یه کم روشنفکر بازی در بیارن و علیه حکومت جنجال کنن، ظرف سه سوت، درشون تخته شه!
اون جا با فرهنگن! به شعور مخاطب احترام میذارن، هر محتوایی که فکرشو بکنی توی رسانه هاشون پیدا می شه و اجازه میدن مخاطب عزیز، خودش با توجه به تشخیص خودش انتخاب کنه! خبری از سانسور و ممنوعیت ماهواره و فیلتر سایت و تخته کردن در روزنامه ها نیست! آخه اون جا می فهمن آزادی بیان یعنی چی!...
چند سالی هست که مشکلم با این تیپ فیلما حل شده! قبلا عقلم نمی رسید به مفهوم آزادی... درک نمی کردم یعنی چی که یه حکومت اینقدر برا شهرونداش احترام قائل شه... اما الان خوب فهمیده م!
خوب فهمیده م معنای تکثر رسانه ای رو... که عجیب برام تداعی کننده ی وحدت در عین کثرت و کثرت در عین وحدته!!!
اون موقعا کسی مثه مرداک رو نمی شناختم با اون کمپانی کوچولوش... نیوز کورپریشن و خب طبیعی بود که نفهمم پشت اینهمه رسانه ی متکثر چه وحدتی خوابیده!
و هنوز المنار اون قدرا پا نگرفته بود که بخواد شاخ بشه برا دول عزیز و روشنفکر غربی!
خوشحالم که الان کامل درک می کنم این احترام به مخاطب رو، این آزادی بیان رو... آزادی اطلاعات رو!
و باید بگم دقیقا مثل همین فیلم، جدای از بحثای سیاسیش، این تکثر رسانه ای یه ابتکار جالب داره! و طول می کشه تا مخاطب بفهمه عجب رو دستی خورده!
دعا یادتون نره!
