یا سلام!

ایمان دارم به قدرت فوق العاده ی رسانه ها... اما این که مخاطب مهم‏تره یا رسانه... نمی دونم!
ایمان دارم بر تاثیرگذاری رسانه بر مخاطباش... اما این که اثرگذاری رسانه رو مخاطبا بیشتره یا تاثیر مخاطبا روی رسانه... بازم نمی دونم!
فقط می دونم الان دارم تو عصر ارتباطاتی زندگی می کنم که یه جورایی رسانه خیلی حرفش می ره... به شرطی که بلد باشی چه جوری باهاش کار کنی...

گاهی شک می کنم... راستش رو بخواین گاهی که نه! تازگیا همه‏ش شک می کنم...
شک می کنم به اینکه مسئولین رسانه ی ملیمون بلد باشن باهاش کار کنن...
شک می کنم به این که مسئولین رسانه ی ملیمون خیلی چیزای ساده و اولیه رو ازش خبر دارن یا نه؟!
شک می کنم به اینکه...

....................................................................................................
1. وقتایی که باز شک میاد سراغم... باز ترجیح میدم مثل الان فقط به خودم تلقین کنم یا حواسشون نیست، یا کار بلد نیستن... و باز خودسانسوری نمی ذاره بگم... شاید تعمد دارن!!!
 2. چه می شه کرد؟ میذاریم به پای کار بلد نبودنشون که ساعات پرمخاطب تلوزیون رو برنامه های مسخره و مسابقه های آبکی پر کرده و ساعات کم مخاطب... یا شایدم بهتره بگم بی مخاطب رو برنامه های به درد بخور!
3. اگه حالش رو داشتین... خواب نبودین... در حال آماده شدن برای رفتن سر کار یا رسیدن به کلاس نبودین... صبحا ساعت شیش و نیم به بعد شبکه ی سه همیشه سخنرانی داره!!!... خودمم حالشو ندارم اون موقع بشینم پای این جور برنامه ها... اما چند روزیه موضوع بحث جالبه!... لاقل برا من زیااااااااااادی جالبه!!! ... هر چند اینم داره هر روز از سر و تهش زده می شه و هر روز کمتر از دیروزه!!!
4. بی خیال!... حکم کثیرالشک چی بود؟... نباید اعتنا کند؟؟!!!

دعا یادتون نره!